05.0.8.2004 TARİHİNDE YAZDIĞIM MAKALEM.BU PROJELERE BU GÜN DE İHTİYACIMIZ VAR
Hayat
felsefemiz dünyaya bakış
açımız bardağın
dolusunu görmek değil
,bardağın
dolması gereken kısmını görmektir.Bardağın
boş
kısmını görmek çok kolay ve herkesin yaptığı
iş.Bardağın
dolu kısmını görmek, gayreti ve samimiyeti gerektirir.Ancak
BARDAĞIN
DOLMASI GEREKEN KISMI GÖRMEK iyi bir gözlem ve özveriyi
gerektirir.Biz bu hafta da EREĞLİMİZ
de bardağın
dolması gereken kısmından bir pencere açmak istiyorum.
Biliyoruz
ve gururluyuz ki şehrimiz
eğitim
çağındaki
genç nüfus için cazibe merkezidir.Ancak bu cazibe ancak üniversite
kapısına kadar böyle.Üniversiteli gençlik için cazibe
merkezinin çok dışındayız(Bu
bir başka
haftadaki konumuz olacak).Çocuklarımızın doğumundan
üniversite kapısını aralayana kadar ki hayat evrelerinde onları
her şeyi
ile bir bütün olarak hayata hazırlamakta çok
geriyiz.İlk-orta-lise
ve dershaneler olarak çocuklarımıza cevap verecek kurumlarımız
var.Ancak okul hayatları dışında
çocuklarımıza sunacağımız
hiçbir etkinliğimiz
yok(ERDEMİR
HARİÇ).Spor
sahamız-okulumuz yok.Müzik,folklor,sosyo-kültürel etkinlik içeren
kulüp veya derneklerimiz yok.
Şehir
merkezimiz 17 mahalleden oluşuyor.Her
mahallemize köylerimizde yüzyıllardır ayakta olan bir kültür ve
hayat ocağı
“KÖY EVLERİMİZİN”
görevini üstlenecek mahalle evi mi deriz,semt külliyesi mi deriz
adı her ne olursa olsun önemli olan neyi içerdiğidir.İçinde
futbol,basketbol,voleybol oynanabilen bir sahası olsun.Çevresinde
bisiklet binilen bir yolu olsun.Sabahları ve akşamları
mahallelinin yürüyüş
yapacağı
koşu
bandı olsun.Bu tesisten faydalananların oturup çay-meşrubat
içecekleri kantini olsun.Küçük çaplı da olsa içinde günlük
yerel-ulusal gazeteler olan bir kütüphanesi olsun.Mahallelinin
yerel yönetimlerle organik bağı
olacak bir muhtar-gönüllü temsilci bürosu olsun.Biraz standart
dışına
çıkıp belli merkezlere(Aktaş,Uzunmehmet,Kepez,Kışla
gibi) konan ve 3-4 tane sinde de sağlık
ocağı-sağlık
evi olsun.
Eğer
bu projeye gönüllü değilsek
sayacak mazeret çok.Boş
arsa yok,yapıp işletecek
para yok vs vs..Ama asıl soru şu;
*Bu
düşünce
çok mu hayal.
*Ereğli
de yaşayan
insanlarımızın tarifini yaptığım
yerlere ihtiyacı yok mudur?.
*Peki
bizim insanımız buna layık değil
mi?.
*Bunlardan
yararlanan insanlardan ne eksiğimiz
var?
*Bu
ihtiyaca karar verilirse bunları yapacak irade yok mu?
Öğrencilik
yıllarımda Ankara Dışkapı
durağından
Sıhhiyedeki Hacettepe ye 1 saatte gidemezdik.Şimdi
Hasköyden Çankaya ya giderken neredeyse hiç ışıklı
kavşağa
takılmadan 15-20 dakikada gidiliyor.Dışkapı-Sıhhiye
mesafesi ,Hasköy-Çankaya mesafesinin yaklaşık
onda biri kadar ancak .
Oynamaya
gönlümüz olmak zorunda.Yapılamayacak iş,aşılamayacak
engel olmaz.
Çünkü
BAŞARILI
OLANIN BİR
ÇOK MARİFETİ
BAŞARISIZ
OLANIN DA BİR
ÇOK MAZERETİ
VARDIR
Saygılarımla.05.08.2004
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder